Savaşın başında işgalcilerin saldırısına uğrayan ve hasar gören okula yerleşen Filistinliler çok zor şartlarda hayatta kalmaya çalışıyor.
Okulda çocuklar enkazların ve çöplerin arasında oyun oynarken, kadınlar çamaşır yıkıyor, erkekler ateş yakıyor.
Abluka her yerde
İşgalcilerin ablukasından ve saldırılarından kaçarak daha iyi bir yer bulma umuduyla yer değiştiren Filistinliler gittikleri her yerde aynı manzarayla karşılaşıyor.
Beyt Hanun sakinlerinden Semahir el-Mısri, işgalcilerin, bölgenin tahliye edilmesi talimatı verdiği gün yanlarına hiçbir şey almadan yola çıktıklarını ve Memuniyye Okuluna geldiklerini anlattı.
Mısri, "Gazze kenti ve kuzeyinde de abluka olduğunu görünce şaşırdık. Burada da ne yiyecek ne de içme suyu var. En temel ihtiyaçlarımızı karşılamaktan hatta tedavi imkanlarından bile yoksunuz. Gazze'nin kuzeyindeki çocuklar aşı bile olamadı." dedi.
Bebeği koyacak yer bile yok
Aynı okula sığınan Sabrin İbrahim Kasım ise Beyt Hanun'dan Cibaliya'ya oradan da Gazze'nin batısına uzanan göç yolculuğu nedeniyle erken doğum yaptı.
Kasım, göç yolunda tansiyonunun yükseldiğini ve gebelik zehirlenmesi yaşadığını, okula geldikten 2 gün sonra daha hamileliğinin 8'inci ayı dolmadan doğum yapmak zorunda kaldığını ifade etti.
Sağlık koşulları iyi olmadığı için kendisini ve bebeğinin üşüttüğünü kaydeden Kasım, "Bebeği koyacak yerim bile yok. Kaldırım parkelerini yere koyduk üzerine de sünger yatak attık. Oğlumu onun üzerinde yatırıyoruz. Gazze'de durum çok zor, yiyecek yok, su yok." dedi.
Banyoların kapıları yok
Okula sığınan Filistinlilerden İsra Rasul Naim ise Beyt Hanun'dan Cibaliya Mülteci Kampına oradan da okula göç etti.
Okulda en temel insani ihtiyaçlardan mahrum olduklarını söyleyen Naim, "Burada su, yiyecek ve odun yok. Okulun kapıları, pencereleri yok. Naylonda kapatıyoruz. İnsanların örtünecek battaniyesi yok. Banyoya girmek istiyorsun, kapısı yok, gerisini siz düşünün." diyerek yaşadıkları mahrumiyeti anlatmaya çalıştı.