Hamdele: Hamdolsun âlemlerin rabbine
İslamiyet’in yayılmasından sonra çeşitli dua ve zikir cümleleri kısaltılarak ‘besmele’, ‘salvele’ gibi yeni kelimeler meydana getirilmiştir. Hamdele de bunlardan biri olup, “Her türlü övgü Allah’a mahsustur” anlamına gelen ‘elhamdülillâh’ şeklindeki dua ve zikir cümlesinin kısaltılmasıyla oluşturulmuştur. Hamd; iyilik, güzellik ve üstünlükle niteleme, övme anlamına gelmekte, Yüce Allah’a yönelik şükür, medih, sena, tazim ve her türlü övgüyü ifade etmektedir. Hamd, yeni bir nimete kavuşma, güzel bir iş yapma veya musibetten kurtulma durumunda, kendisine o nimeti veren, o iyi işi nasip eden veya o musibetten koruyan Allah Teâlâ’yı hatırlama ve yüceliğinin bilincinde olmaktır. Şükür, daha çok verilen nimetlere karşı bir teşekkür ifadesiyken hamd, her durumda Yüce Allah’ı tazim ile yâd etmek, verenin de alanın da O olduğunu itiraf etmektir. Dilin hamdi “elhamdülillâh” demek; kalbin hamdi inanmak; azaların hamdi itaat etmek; aklın hamdi tefekkür etmektir.
---
Ahmed b. Hanbel’in (ra) vefatı (855)
Eyyâm-ı Bahûr-En Sıcak Günler
(31 Temmuz–07 Ağustos)
