İnsanın ezelî düşmanı: Şeytan
Şeytan; hayırdan ve rahmetten uzaklaşmış yaratık, yanıp helake maruz kalmış varlık demektir. Şeytanı ifade etmek için kullanılan İblis de ümit kesmek, pişman olmak, söyleyeceği bir şey olmayıp şaşırıp kalmak anlamlarına gelmektedir. Kur’an’da şeytanla insan arasındaki ilişkiye, mücadeleye temas eden birçok ayet bulunmaktadır. Allah’ın emri ile melekler Âdem’e secde ettiği hâlde şeytan kibirlenip ilahi emre karşı çıkmış, gerekçe olarak da kendisinin ateşten, Âdem’in ise çamurdan yaratıldığını ileri sürmüştür. Şeytanın isyanı sebebiyle Allah onu hayırdan ve rahmetinden uzaklaştırmış; imtihan için de onun insanoğluna vesvese vermesine, çeşitli hile yöntemleriyle insanları doğru yoldan saptırmasına izin vermiştir. Allah’ın uyarmasına rağmen Âdem ile eşi Havva şeytanın aldatıcı sözlerine kanarak yasak meyveden yemiş, bunun cezası olarak cennetten çıkarılmış, dünyada Kıyamet gününe kadar devam edecek olan insan hayatı başlamış ve böylece şeytan, insanın ezelî düşmanı olmuştur.
---
Bir Ayet: “Rabbimiz! Doğrusu biz ‘Rabbinize inanın!’ diyerek, imana çağıran bir davetçiyi işitip iman ettik. Rabbimiz! Günahlarımızı bağışla, kötülüklerimizi sil ve bize iyilerin ölümünü nasip et.” (Âl-i İmrân, 3/193)