“Bir şeyi diğerine üstün tutma, tercih etme” anlamındaki îsâr (إيثار), “kişinin başkasının yarar ve çıkarını kendi çıkarına tercih etmesi veya bir zarardan öncelikle onu koruması” şeklinde tarif edilmiştir.

Din kardeşliğinin en ileri derecesi sayılan bu davranışın Türkçe karşılığı “diğerkâmlık ve özgecilik”tir.

Hz. Peygamber’i (sas) ve diğer muhacirleri şefkatle kucaklayan Medineli Müslümanlar da bu davranışlarına bir övgü olarak “ensar” ismiyle anılmaktadır.