Kefaret, “Günahları telâfi etme, ortadan kaldırma” anlamındaki “kffr” (كفّر) kökünden türemiştir.

Dinin belirli yasaklarının ihlâli durumunda yapılması istenen malî veya bedenî ibadettir.

Fidye ile kefaret arasında yakın bir ilişki bulunmaktadır.

Lakin fidye daha çok meşru bir özür sebebiyle ifa edilemeyen ya da eksik yapılan bir hususu telafi için ödenirken, kefaret yalnız günah sayılan bir fiilden dolayı gerekir ve bu özelliğiyle fidyeden ayrılır. (Süyûtî, s. 694)