“Bir konu üzerinde konuşulurken ilgisi dolayısıyla söz başka bir konuşmaya geçer, sohbet uzar, gider.” Anlamında kullandığımız söze, laf lafı açar, deriz. Çoğunlukla bu atasözünü sohbet meclisinde veya katıldığımız bir söyleşi programında karşılıklı konuşmalar uzadığında ve başka konulara geçildiğinde kullanırız. Oysa en ideal söz, yerinde ve kararında söylenilen sözdür. Karşısındaki insana “Acaba konu neydi?” soru cümlesini söyleten kimse, iyi bir konuşmacı değildir ya da ne konuştuğunu bilmiyordur.
Peki, güzel konuşmanın püf noktası var mıdır?
Elbette vardır!
Ne söyleyeceğimizi önceden kafamızda tasarlayıp duygu ve düşüncelerimizi en kısa yoldan anlatırsak, konuşmanın da en can alıcı yerini yakalamış oluruz. Nihayetinde “İnsanı insan yapan ağzından çıkan sözdür.” Bu sözün en güzel karşılığını bayram günlerinde görürsünüz. Hadi, biraz da çocukluğumuza gidip o yıllardaki tatlı bayramları hatırlamaya çalışalım.
Sahi, o yıllarda ev halkı ile bayramlaştıktan sonra mahallede ilk kimin kapısını çalardınız?
Tabii ki en güler yüzlü, en tatlı dilli, en yumuşak huylu kimse ve en çok bayram harçlığını bize kim veriyorsa onun kapısını çalardık değil mi?
İşte bayramlarda bile çocukların ilk görmek istediği bu kimseler, kalplere nüfus etmeyi başarmış dâhilerdir. Belki de yeryüzünün en zeki insanları bunlardır. Gerçi “dâhi” denince pek çoğumuzun aklına “olağanüstü yeteneği olan” kimseler gelir ama çocukların bile bayramlarda ilk görmek istediği bu kişiler de oldukça yetenekli ve terbiyelidir. Ayrıca insani yönleri de çok gelişmiştir.
Bu yetenek ve terbiyeden yoksun olan, ağzından hoşa gitmeyen çirkin sözler çıkan kimselerin insani yönünde ise bir daralma veya kırılma söz konusudur. Bu durumdaki birinin insanlarla sağlıklı iletişim kurması mümkün değildir. Bırakın insanları, bir hayvana bile güzel olmayan kötü sözler ile yaklaşırsanız o hayvanı kendinizden soğutmuş olursunuz. Hatta ağzınızdan çıkan kötü bir söz ile masum bir çiçeği bile soldurabilirsiniz. Çünkü “Sözlerin de bir ruhu vardır.”
O sebeple karşılıklı konuşurken güzel bir üslup kullanmaya dikkat edelim lütfen. Eğer sözlerin en güzelini duymak istiyorsanız Allah’ın kitabına da kulak vermelisiniz. “Sözün en güzeli Allah’ın (cc) kitabı’dır. Rehberliğin en güzeli ise…” Âlemlere rahmet olarak gönderilen Peygamber Efendimizin “…rehberliğidir.” O Allah ki bu kutlu rehbere, “…Eğer kaba, katı kalpli olsaydın, hiç şüphesiz etrafından dağılıp giderlerdi…” diye buyurmaktadır.
O hâlde biz de kaba, katı kalpli biri olmayalım; ne ağzımızdan çıkan sözler ile birilerini kırıp insanları etrafımızdan uzaklaştıralım ne de konuşurken “Nasıl olsa laf lafı açıyor.” diyerek insanların sabrını zorlamayalım.