Yani ölçüyü koyan Allah’tır.
Mümine düşen kabul etmek ve uymaktır. Bu ölçü içerisinde iyi, temiz ve helale güzel; çirkin, pis ve harama kötü diyememek bir acziyet ve manevi felakettir. Daha açık olması için misal verebiliriz: Kur’an-ı Kerîm şarap, kumar, falcılık malzemeleri ve putları “pislik” olarak nitelendirir. (Maide, 90)
Müslüman için bu sayılanlar pistir. Müslüman bu konudaki düşüncelerini ilgili ayetler ışığında şekillendirir. Bu imani bir konudur ve çok hassas olunması gerekir. Çünkü iman şüphe, tereddüt, bölünme kabul etmez.
Zaman zaman öyle oluyor ki helale iyi ve güzel, harama çirkin ve kötü demekte tereddüt ediyoruz. Daha da ötesi haramı normal ve güzel görüyoruz. Bu imanımıza zarar verebilecek bir durumdur. Peygamber Efendimiz (sav) “Marufu (iyi, güzel ve meşru olanı) emretmediğiniz; münkeri (kötü, çirkin ve haram olanı) yasaklamadığımız zaman ne olacak haliniz?” diye sorunca sahabe hayretler içerisinde “Bu olur mu ya Resulallah?” şeklinde sorar. Hadis-i şerifin devamında “Öyle olur ki marufu münker, münkeri maruf kabul edersiniz; hatta marufu yasaklar münkeri emredersiniz.” buyurur. Bu durum müslüman toplum için musibet olarak değerlendirilir. Ölçü, Allah ve Resul’ünün ölçüsüdür. Helal ve haram kılan Allah’tır. Haramın yaygın ve çok olması onu helal hale getirmez.
Kalbimizdeki imanın, zihnimizdeki düşüncenin, dilimizdeki kelamın ölçüye uygun olması imanımızın gereğidir. “Allah ve Rasulünün önüne geçmeyin. (Hiç kimseyi Allah ve Rasulünün önüne geçirmeyin.) Allah’a karşı takvalı olun. Şüphesiz ki Allah duyan ve bilendir.” (Hucurat, 1)