Camiye girip çıkarken okunan dua
Yüce Rabbimiz mescitleri nurunun aydınlattığı yerler olarak zikreder (Nûr 24/35-36). Allah’ın zikredildiği, manevî bir atmosfere sahip camiler, mescitler sosyal ilişkiler açısından da mü’minlerin en önemli buluşma mekânıdır. Buralara girerken, çıkarken ve orada bulunurken belirlenen kaidelere uyulmalı, saygınlığını zedeleyecek söz ve davranışlardan kaçınılmalıdır. Rasul-i Ekrem’in bir hadisine göre, adının anıldığı ve kendisine kulluk görevinin yerine getirildiği yerler olarak mescidler Allah’a en sevimli mekânlardır (Müslim, “Mesâcid”, 288). Peygamberimiz (s.a.s), Allah’a sığınarak ve rahmet kapılarının açılmasını dileyerek mescidlere sağ ayağı ile girer ve Allah’ın lütfunu temenni ederek çıkardı (İbn Mâce, “Mesâcid”, 13). Peygamber Efendimiz (s.a.s.) camiye girerken ve çıkarken şöyle dua ederdi: Camiye girerken: “Rabbi'ğfirlî zünûbî veftah lî ebvâbe rahmetike”. “Rabbim! Günahımı affet, rahmet kapılarını bana aç” Camiden çıkarken: “Rabbiğfirlî zünûbî veftah lî ebvâbe fadlike. “Rabbim! Günahımı affet, lütuf kapılarını benim için aç” (Tirmizî, Salât, 231)
---
İşi, ameli kendisini (Kıyamet günü) geri bırakan kimseyi soyu ileriye götürmez. (Müslim, Zikir, 38)