Erkeğin evlenirken eşine verdiği, vermeyi taahhüt ettiği para veya mala mehir denir. Mehir olarak maddi, mali değeri olan her türlü menfaat belirlenebilir. Mehrin alt sınırı konusunda mezhepler arasında farklı görüşler bulunur. Ancak dört mezhebe göre mehrin üst sınırı yoktur. Nitekim Hz. Ömer kendi halifeliği döneminde evlilikleri kolaylaştırmak için mehire üst sınır getirmek istemiş, fakat bir kadının “…Onlara kantarla vermiş olsanız da hiçbir şeyi geri almayın…” (Nisa, 4/20) ayetini delil getirmesi karşısında bu düşüncesinden vazgeçmiştir. İslam’da satışı veya kullanılması mübah olan her şey mehir olarak verilebilir. Taşınır ve taşınmaz mallar, zinet eşyası, taşınır veya taşınmaz bir maldan yararlanma hakkı da bunlar arasındadır. Kadının evleneceği erkekten mehir olarak kendisini hacca götürmesini istemesinin mehir sayılıp sayılmayacağı da fakihler arasında tartışılmıştır. Ancak burada amaç hac masraflarını karşılama olduğu için bunun caiz olduğu görüşü tercih edilmelidir.
---
II. Anafartalar Zaferi (1915)