“İnanmak, güvenmek” anlamındaki “emn” (امن) kökünden türediği düşünülmektedir.
Duanın kabulünü temenni etmek (ummak) niyetiyle sonunda söylenen “kabul buyur-icabet eyle” anlamında kullanılan bir bitiriş sözüdür.
Âmîn kelimesi Kur’an’da geçmemektedir.
Peygamber Efendimiz (sas) namazda Fâtiha suresinin arkasından “Âmin” denmesini istemiş ve bizzat da uygulamıştır. (Buhârî, Tefsîr, 1/2)
Âmin nedir?
Âmin ne demektir? Âmin kelimesinin kökü nedir?
Bunlar da ilginizi çekebilir