Habil’in kurbanı: Yeryüzüne atılan ilk iyilik tohumu
Allah’ın verdiğini yine O’na sunma anlamına gelen kurban ibadeti, insanlık tarihi kadar eskidir. Yüce Kitabımıza göre, ilk kurban Hz. Âdem’in oğulları Habil ile Kabil’den istendi. Her ikisi de çalışıp kazandıklarından bir kısmını şükran nişanesi olarak Yüce Yaratan’a sunmakla mükellef oldu. Habil, koyun sürüsü içinde en semiz ve güzel olan koçu takdim etti Rabbine. Kabil ise dolgun başaklar yerine en cılız ekinleri gönülsüzce adadı. Kabule şayan olan, gönül rızası ile ve geciktirilmeden verilen Habil’in kurbanıydı: “Hani her ikisi birer kurban sunmuşlardı, birinden kabul edilmiş, diğerinden kabul edilmemişti.” (Mâide, 5/27) Kurbanı kabul görmeyen Kabil, kıskançlık ateşi ile kardeşini ortadan kaldırmaya karar verdi. Habil’e “seni öldüreceğim” dediğinde o, kötülük karşısında tüm iyilerin sesi olarak “Allah’a yemin ederim ki sen beni öldürmek için bana el uzatsan da ben sana el uzatacak değilim.” (Mâide, 5/28) dedi. Habil’in kabul olan kurbanı, yeryüzüne atılan ilk iyilik tohumuydu.
---
Bir Ayet: “...Rabbim! Girilecek yere doğrulukla girmemi, çıkılacak yerden de doğrulukla çıkmamı sağla, bana tarafından yardımcı bir güç ver.” (İsrâ, 17/80)