Yaz dönemi çocuklarla süslenir.
Neşe gelir camilerimize, Kur'an kurslarımıza. Ümidimiz katlanır güven gelir yarınlarımıza.
Coşkuyla koşulan bahçelerde, rengarenk çiçekler açar. Sevinçle oturulan rahle ve sıralarda, bakışlar umut saçar.
Heyecanla tuttuğu elif-ba kitabı, hocasından aldığı aferin sözüyle kucaklara basılır. Hoş sada ile okuduğu ilahi kelamyankılanır her yerde.
Yaz ayları çocuklarla şenlenir.
Dile gelir camideki bölümler, kurstaki sınıflar. Avlusundan itibaren başlar hoş nidalar.
Şadırvan, abdest alan çocuklara suyunu ahenkle akıtır. Avludaki taşlar, üzerinde oyun oynayanlarla çocuklaşır. Mihrap, aynı safta birlik ve beraberlik içerisinde el bağlamayı öğretir. Minber, nebevi sözleri zihinlere nakşeder.
Yaz mevsimi çocuklarla bereketlenir.
Akla takılır, merak edilen, zihni meşgul eden sorular. Sahih bilgilerle cevap bulur, hikmetle anlatılır konular.
Camilerde ve kurslarda muhabbetle, mütebessim bir çehreylekarşılanır. Her haliyle kabul görür, sevgiyle uğurlanır.
İmanın hakikat ve özünü, ibadetin şart ve rüknünü öğrenir. Büyüklere hürmetle, her canlıya merhametle yaklaşacağını bilir.
Yaz günü çocuklarla renklenir.
Tatil gelir, çok yoruldum dinleneyim der. Gönlünce eğlenirken bilgilenmek ister.
Bir taraftan kendisi “Sizin en hayırlınız, Kur’an’ı öğrenen ve öğretendir.” (Tirmizî, Fedâilü'l-Kur'ân, 15) müjdesine nail olmayı diler.
Diğer yandan ebeveyni “Hiçbir baba, evlâdına güzel terbiyeden daha üstün bir hediye vermemiştir.” (Tirmizî, Birr, 33) öğüdünü tutmayı arzu eder.
Milli ve manevi değerleri öğrenirken kendini de fark eder, gelişir, geliştirir. Kur’an-ı Kerim ile kainatı keşfeder, varlığı içselleştirir.
Yaz kursu çocuklarla kökleşir.
Gün olur, devran döner, yıllar geçer. Küçükler büyür, büyükler öbür aleme göç eder.
Ulvi bir heyecanla, mukaddes bayrağı devralır. Bu kutsal emaneti hem korur hem de istikbale taşır.
Hani denir ya, “Küçükken öğrenilenler taşa yazılan yazı gibidir.”
Her vakit; iyiyi, güzeli, doğruyu, adil olanı, hakikati kabulehazır, o tertemiz çocuk kalbidir.
