Ay yüzlü gül kokulu peygamber efendimiz
Peygamber Efendimiz, tertemiz görünümlü ve latif biriydi. Yüzü aydınlık, vücut yapısı güzeldi. Güler yüzlüydü. Ne şişman ne de zayıftı. Beyaz tenliydi. Güzel ve ahenkli bir görünüşü vardı. Gözleri iri, siyahı ve beyazı belirgin, sürmeliydi. Kaşları ince, uzun ve bitişik, saçları simsiyahtı. Kirpikleri uzun, sakalı gürdü. Sustuğunda vakur durup konuştuğunda doğrulurdu. Tane tane konuşurdu. Konuşması o kadar tatlıydı ki kelimeler ağzından inci gibi dökülürdü. Tok sesliydi. Konuşması net ve açıktı, sözü ne uzatır ne de kısa keserdi. Orta boyluydu, göze batacak ve rahatsız edecek kadar uzun veya kısa değildi. Asil bir duruşu vardı. Ağırbaşlıydı. Sözleri ve fiilleri boş ve anlamsız olmazdı (İbn Sa’d, Tabakât, I, 230-231). Huzuruna gelenler ilim ve hikmete susamış olarak girer, kanmış bir şekilde, hayra yol gösterici olarak çıkarlardı. Etrafındakilere öylesine candan davranırdı ki birlikte oturduğu herkes onun nazarında en değerli insanın kendisi olduğunu düşünürdü (Tirmizî, Şemâil, 97).
---
Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed’in (sas) Doğumu (M. 571)