Oğlu veya başkası tarafından kendisine bağış yapılan kimse bu paranın sahibidir.
Bağışlanan bu parayı dilediği gibi harcayabilir. İster başka ihtiyaçları için sarf eder, isterse kurbanlık alıp kesebilir. Kesilen bu hayvan, kurban yerine geçer (İbn Âbidîn, Reddü’l-muhtâr, IX, 452-454).
