“Yine de ben nefsimi temize çıkarmıyorum. Çünkü nefis, rabbimin acıyıp koruması dışında, daima kötülüğü emreder; şüphesiz rabbim çok bağışlayan, pek esirgeyendir.” (Yûsuf, 12/53)
Hz. Yûsuf (as), kralın rüyasını bütün ayrıntılarıyla tabir etmişti. Kral bu güzel yorum karşısında şaştı kaldı. Yûsuf’u tanımak istedi. Onun zindandan çıkarılıp getirilmesini istedi. Hz. Yûsuf (as) ise önce hakkındaki ihanet ve iffetsizlik iftirasının, olayı bilen Mısır kadınlarına sorulmasını istedi. Kadınlar Yûsuf’un suçsuz olduğuna şahitlik ettiler. Züleyha da suçunu itiraf etti. Böylece Yûsuf’un efendisine ihanet etmediği anlaşıldı ve hakkındaki hüküm bozuldu. Kral da onu hazinenin başına getirdi. Ayet, Hz. Yûsuf’un (as), aklandığında söylediği mütevazı sözlerini bize bildirmektedir.
Günahlar karşısında kendimizi güvende hissetmek doğru değildir. Allah (cc), sabredip güzel davrananlara büyük nimetler verir.
Nefs-i Emmâre: Kişiye günahı ve kötülüğü emreden nefis.