Hediyeleşmek
Arapça’da “doğru yolu göstermek” manasındaki h-d-y kökünden türeyen hediyye kelimesi doğru yola iletmenin iyilikle yakından ilgisini ortaya koyar. Türkçe’de “insanlar arasında sevgi ve dostluk nişanesi olarak veya karşılıksız verilen nesne” anlamındadır.
Kur’an-ı Kerim’de Sebe melikesinin Hz. Süleyman’a bazı hediyeler gönderdiği, fakat siyasî amaç taşıması sebebiyle bunların geri çevrildiği anlatılır. (Neml 27/35-36)
Hz. Peygamber, hediyeleşmenin kural olarak insanlar arasındaki sevgi ve dostluğu geliştirdiğini, kıskançlık, bencillik ve cimrilik gibi kötü duyguları giderdiğini ve rızkın genişlemesine vesile olduğunu belirterek hediyeleşmeyi teşvik etmiş; zekât memurlarının hediye kabul etmelerini sert bir dille yasaklamıştır.
“el-İnsan abîdu’l-ihsan” atasözünde de belirtildiği gibi insan kendisine iyilik edenleri sever. Asıl Muhsin yani iyilik yapanın Allah, hatta insanlar arasında ihsan sahibi kişilerin bulunması dahi Allah’ın bir lütfu olduğundan dolayı, asıl sevilmesi gereken de O’dur.
