Güzel memleketin bitkisi rabbinin izniyle (güzel) çıkar; kötü olandan ise faydasız üründen başka bir şey çıkmaz. İşte biz şükreden bir kavim için âyetleri böyle açıklıyoruz. (A‘râf, 7/58)
Allah Teâlâ, vereceği mesajın daha iyi anlaşılması için bazen benzetme yolunu tercih eder. Ayette imanlı ve güzel ahlaklı insan, verimli toprağa; inançsız ve kötü ahlaklı insan da verimsiz toprağa benzetilmiştir. İmanı sayesinde güzel davranışlar sergileyenler, faydalı ürünler veren bereketli arazi gibidir. İnançsızlığı sebebiyle daima kötü davranışlar sergileyenler ise faydasız bitkiler çıkaran değersiz arazi gibidir.
Davranışlarımızdaki güzelliğin kaynağı kalbimizdeki imandır. İmansız ve kötü ahlaklı insanlardan boş ve zararlı davranışlar ortaya çıkar.
Tayyib: İyi, güzel, temiz, hoş.
Habîs: Kötü, zararlı ve pis.
Şükür: Allah’ın (cc) nimetlerini dile getirip O’nu (cc) övmek.