"Allah’a (cc) kulluk edin ve O’na (cc) hiçbir şeyi ortak koşmayın. Anne babaya, akrabaya, yetimlere, yoksullara, yakın komşuya, uzak komşuya, yakın arkadaşa, yolcuya, ellerinizin altında bulunanlara iyi davranın. Allah (cc), kendini beğenen ve böbürlenip duran kimseyi asla sevmez." (Nisâ, 4/36)
İnanç alanında Allah’ın (cc) tek ilah olduğunu kabul etmek gerektiği gibi davranış sahasında da ibadet ve kulluğu yalnız Allah’a (cc) yapmak gerekir. Müslüman’ın bütün yaşantısı, tevhid inancıyla bağlantılıdır. Allah (cc) ve elçisi hangi davranışı emretmiş ise mümin onu yapar. Allah (cc) ve elçisi hangi davranışları yasaklamış ise mümin onlardan kaçınır. Ayette, ibadet ve güzel ahlaka dair emirler vardır. Mümin, anne babasına, yoksullara ve benzeri kişilere Allah’ın (cc) emri gereği iyi davranır. Yunus Emre’nin deyişiyle, yaratılanı sever, Yaratan’dan ötürü.
Mümin, Allah’ın (cc) emrettiği şekilde güzel ahlakın gereğini yapar ve bu esnada kibre ve riyaya kapılmadan yalnız Allah’ın (cc) rızasını umar.
Vâlideyn: Anne baba.
Fahûr: Çok övünen, böbürlenen