"İnsan, rabbine karşı pek nankördür. Şüphesiz buna kendisi de şahittir." (Âdiyât, 100/6-7)
Şükür, nimeti artırır. Sahip olunan nimetlerin asıl sahibi olan Allah’ı tanımamaksa nankörlük ve mahrumiyet sebebidir. Yapılan her şeyden Allah Teâla (cc) haberdar olduğu gibi, kişi buna kendisi de şahittir. Çünkü hiç kimse kendisini kandıramaz. Kötülüklere bulanmış olanlar ve yaptıkları işlerin hayır mı şer mi olduğuna aldırmayanlar, amel defterleri açıldığında hem amellerine hem de bunların karşılığında çekececekleri cezaya şahit olacaklardır.
Rabbimize karşı nankörlük etmekten kaçınmak gerekir. En güzel şükür, Allah’a kulluktur. Allah’a ne kadar şükretsek yine azdır.
Nankör: Nimeti inkâr eden kişi; yediği ekmeğin, gördüğü iyiliğin kıymetini bilmeyen.