“Kusursuz olmak, kurtulmak, rahatlamak” anlamındaki “slm” (سلم) kökünden türemiştir.
Müslümanların karşılaştıklarında birbirlerine bedenî ve ruhî hastalık, eksiklik ve kusurlardan uzak olma yani sağlık ve esenlik dileme anlamında kullandıkları bir terimdir.
Aynı zamanda Allah’ın isimlerinden (esmâ-i hüsnâ) biridir.
Cenâb-ı Hakk’ın cennet ehline doğrudan veya melekler vasıtasıyla selâm vereceği belirtilmiştir. (Yâsin, 36/58)