Seyyah, gezgin demektir. Tarih boyunca birçok bölgeyi, kıta veya ülkeyi gezen, gören, ciltler dolusu kitaplar ve seyahatnameler telif eden gezgin veya seyyahlar çıkmıştır.
Eskiden olduğu gibi günümüzde de çok sayıda seyyah, başta kendi memleketleri olmak üzere yerli yabancı birçok kenti, ülkeyi ve tarihî yeri gezmekte; folklorik, kültürel ve ilmî bilgiler devşirmektedir.
İslam tarihi boyunca, Müslüman coğrafyayı, kıta veya ülkeleri gezen, gören, merak eden; dahası oralar hakkında dünden bugüne çok kıymetli bilgiler aktaran ünlü seyyahlar olmuştur. El-İdrisî, Yâkut el-Hamevî, İbni Battuta ve Evliya Çelebi bu seyyahlardan bazılarıdır.
Önemli eserlere imza atan bu seyyahların merak veya keşfetme duygularının oluşmasında, Kur’an-ı Kerim’de geçen; “Yeryüzünde gezip de kendilerinden öncekilerin sonu ne olmuş görmezler mi? ...” (Rûm, 30/9) şeklinde doğrudan veya dolaylı biçimde gezmeyi, görmeyi ve ibret almayı teşvik eden onlarca ayetin kuşkusuz ki rolü büyüktür.
