Gerçek şu ki Allah insanlara hiçbir şekilde zulmetmez, fakat insanlar kendilerine zulmederler. (Yûnus, 10/44)
Peygamberimiz (sas), Allah’ın (cc) kendisine öğrettiği hakikati insanlara öğretmeye ve onları kötülüklerden vazgeçirmeye çalışıyor, tertemiz bir hayata davet ediyordu. Bazıları bu davete dört elle sarılırken bazıları ise kör ve sağırmış gibi davranarak davete uymaya yanaşmıyordu. İnkârcıların bu hâlleri, Peygamberimizi (sas) de fazlasıyla üzüyordu. Onlar, Allah’ın (cc) kendilerine bahşettiği akıl, irade ve duyu organları gibi melekeleri kullanmamakta ısrar ederek kendilerine yazık ediyorlardı. İşte bu ayet, onların kendi davranışları sebebiyle hidayetten mahrum kaldıklarını açıklamaktadır. Gerçeği görmemekte ısrar edenlere bir haksızlık yapılmamıştır.
Gönlünü hidayete kapatanın ahiret günü sunacak bir mazereti yoktur.
Zulüm: Sınırları çiğnemek, başkasına zarar vermek, batıla sapmak.
