"Şayet Allah insanları yapıp ettikleri yüzünden hemen cezalandıracak olsaydı, yerin üstünde tek bir canlı bırakmazdı; fakat onlara belirlenmiş bir vadeye kadar mühlet veriyor. Vadeleri dolduğunda ise (herkes anlayacaktır ki) Allah kullarını hakkıyla görüp bilmektedir." (Fâtır, 35/45)
Mekkeli müşrikler bir peygamber beklentisi içindeydiler. Peygamber geldiğinde ona sonuna kadar sahip çıkacaklarına dair yeminler ediyorlardı. Nihayet Allah (cc) kendi aralarından birini, Hz. Muhammed’i (sas) peygamber olarak seçti. Üstelik o herkesin güvendiği biriydi. Fakat daha önce verdikleri sözlerin aksine, onun peygamber olduğunu bildikleri hâlde, karşı çıktılar. Ona ve yanında yer alan müminlere türlü eziyetler ettiler ve hicrete zorladılar. Allah (cc) ise tüm olanlara şahitti. İşte yukarıdaki âyette Rabbimiz (cc) her şeyi gördüğünü ve kimsenin yaptığının yanına kalmayacağını haber vermektedir.
İnsan, cenneti de cehennemi de kendisi kazanır. Bizi yaratmaya kâdir olan yok etmeye de kâdirdir.
Dâbbe: Yürüyen her türlü canlı.
Ecel: Belirlenmiş zaman, süre.
