“Ben hakka yönelen birisi olarak yüzümü, gökleri ve yeri yaratana döndürdüm. Ben Allah’a (cc) ortak koşanlardan değilim.” (En‘âm, 6/79)
Allah’ın (cc) hak elçilerinden Hz. İbrahim (as), diğer peygamberler gibi insanları tevhide çağırdı. Ancak onun babası ve kavmi Allah’la (cc) birlikte yıldızları ilah ediniyorlardı. Çok büyük bir yanılgı içindeydiler. Çünkü Allah’la (cc) birlikte başka ilahlara bağlanmak tevhid inancına aykırıdır. İbrahim (as), babası başta olmak üzere içinde yaşadığı toplumu bir olan Allah (cc) inancına çağırdı. Sonra da onlara ayetteki sözü söyledi.
Mümin, Allah’ın (cc) varlığına ve birliğine, yani tevhide gönülden inanır ve yalnız O’na (cc) bağlanır; şirkten uzak durur.
Vech: Yüz, cephe, ön taraf.
Hanîf: Tevhit inancına bağlı, Allah’a (cc) şirk koşmayan.
