“Rabbim! Geride kalanların en hayırlısı sensin, yine de sen beni yalnız (çocuksuz) bırakma!” (Enbiya, 21/89)
İlerlemiş yaşına rağmen çocuğu olmayan Hz. Zekeriyya (as), kendisine bir çocuk ihsan etmesi için gönlünü açarak Rabbine yönelmişti. Zekeriyya (as), yegâne dostun ve sığınılacak merciin Allah (cc) olduğunu biliyor ve bunu dillendiriyordu. Ayrıca insanî duygularla bir de çocuk sahibi olmayı istemişti. Onun çocuk sahibi olma talebi çoklukla övünmek için değil, neslinden Allah’a (cc) kulluk eden kişilerin olması ve dini tebliğ etmeleri içindir. Nitekim Hz. Zekeriyya’nın (as) bu duası da kabul edilmiş ve kendisine hayırlı bir evlat olarak Hz. Yahya (as) lütfedilmiştir.
Her durumda sığınılacak ve başvurulacak yegâne merci Yüce Allah’tır. Yüce Allah (cc), samimi olarak yapılan duaları kabul eder.
Zekeriyya (as): Kur’an’da adı geçen ve İsrailoğullarına gönderilen bir peygamberdir.
Vâris: Ölenin ardından geride kalan ve onun malını mülk edinmeye hak kazanan kimse; kâinatın gerçek sahibi olan ve varlığının sonu bulunmayan Allah (cc).
