"İnsan ancak çabasının sonucunu elde eder. Ve çabasının karşılığı ileride mutlaka görülecektir. Sonra kendisine karşılığı tastamam verilecektir." (Necm, 53/39-41)
Cahiliye dönemindeki bazı insanlar, bir miktar mal karşılığında bir kişinin diğer kişinin günahlarını yüklenebileceğine ve ona kefil olabileceğine inanıyorlardı. Bu yanlış inanışın aksine aslında bütün şeriatlarda şahsî veya ferdî sorumluluk prensibi esastır. Hiçbir kişi bir başkasının günahını yüklenemez. Her insan, ancak kendi yaptığı hayırdan istifade eder.
İnsan için sadece çalıştığının ecri, yaptığının karşılığı vardır. İnsanın dünya hayatında iradî seçimle yaptığı her iş, mahşer günü önüne konulacak, iyilik ve kötülükleri görülecek, bu konuda tamamen âdil bir yargılama yapılacaktır.
Ceza: İnsanın yaptığı iyi ve kötü davranışların karşılığı.
Sa’y: Çalışma, gayret, çaba.
